Το βιβλίο του με τίτλο “Η ευρωπαϊκή κρίση χρέους” (The European debt crisis, Manchester University Press) παρουσίασε σε ακαδημαϊκό κοινό και φοιτητές ο Κ. Σημίτης στο αμφιθέατρο του πανεπιστημίου Manchester, σε ειδική εκδήλωση την Τετάρτη, 14 Μαΐου.

Το ενδιαφέρον της συζήτησης επικεντρώθηκε τόσο στην ελληνική οικονομική κρίση και τις αιτίες της, όσο και στις επικείμενες Ευρωεκλογές. Ο Κ. Σημίτης ανέφερε, σχετικά με τα οικονομικά, ότι η τακτοποίηση του ελληνικού χρέους δεν είναι πιθανή πολύ σύντομα, ενώ ο ίδιος βρίσκει ελάχιστα πιθανό ένα νέο κούρεμα. Από το φθινόπωρο, εξάλλου, θα ξεκινήσουν οι διαπραγματεύσεις για την αντιμετώπιση των ανισορροπιών Βορρά-Νότου και αυτές θα κυριαρχήσουν στην πολιτική ατζέντα. Είναι σημαντικό, επομένως, η Ελλάδα να έχει λόγο, επιχειρήματα και συμμετοχή σε αυτή τη συζήτηση που θα μπορούσε να αναδείξει το βαθύτερο δομικό ευρωπαϊκό πρόβλημα ανάπτυξης. Είναι δεδομένο ότι μέσα από αυτή τη συζήτηση θα υπάρξουν σημαντικές μεταβολές στις θεσμικές, πολιτικές και οικονομικές συνθήκες που μας αφορούν, αφού το κεντρικό ερώτημα θα είναι πώς θα εξασφαλιστεί μελλοντικά η σύγκλιση και η συνοχή.

Αναφορικά με τις Ευρωεκλογές, επισήμανε τον κίνδυνο του έντονου ευρωσκεπτικισμού, που κινδύνευσε στην Αγγλία να καταλάβει την πρώτη θέση αλλά δείχνει ευτυχώς να υποχωρεί. Παράλληλα, σε χώρες όπως η Ελλάδα εμφανίζεται μια έντονη εσωστρέφεια που δεν επιτρέπει στη συζήτηση να λάβει πιο ουσιαστικές διαστάσεις γύρω από τα μεγάλα ευρωπαϊκά διλήμματα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι η πολιτική ενοποίηση, καθώς και η επίτευξη κοινωνικής δικαιοσύνης συζητιόνται δυστυχώς ελάχιστα. Αλλά η κρίση απέδειξε ότι ο διαχωρισμός μεταξύ οικονομικής πολιτικής, που υπάγεται στην αρμοδιότητα της υπερεθνικής οντότητας και κοινωνικής πολιτικής που είναι πεδίο δραστηριοποίησης των κρατών δεν ευσταθεί. Τα εκατομμύρια άνεργοι, η θεαματική πτώση εισοδημάτων, η αύξηση των κοινωνικών ανισοτήτων και η δραματική μείωση των πόρων για τις υπηρεσίες υγείας και κοινωνικής πρόνοιας ήταν αποτέλεσμα της ανέλεγκτης λειτουργίας της αγοράς και της πολιτικής λιτότητας που ακολούθησε. Χρειάζεται λοιπόν και στο ευρωπαϊκό επίπεδο ένα πλαίσιο κανόνων, που θα διασφαλίζει κοινωνική δικαιοσύνη. Το ερώτημα, με ποιό τρόπο μπορεί να επιτευχθεί παραμένει αναπάντητο κι αυτό είναι ένα από τα θέματα που θα έπρεπε να έχουν προτεραιότητα σε όλες της χώρες της Ε.Ε.